Sevgi; kadınların hava, su kadar ihtiyacı olan manevî bir gıdadır. Kadın sevilme arzusu ile doğar. Minicik kız bebekler, anne-babanın yüzüne bakarlar, sevilmek için türlü şirinlikler yaparlar. Kadınların bu sevilme arzusu, yaşı kaç olursa olsun hiç bitmez.

Kadınlar hem sevildiklerini duymak hem de hissetmek isterler. Erkekler de pek “seni seviyorum” demezler. Ömürlerinde birkaç kez söylemişlerse kadının bununla bir ömür boyu yetinmesini beklerler. Hatta kadın “Beni seviyor musun?” diye sorduğunda pek çok erkek “Sevmesem evlenmezdim, sevmesem seninle yaşamazdım…” gibi tuhaf cümleler kurarlar.

Zira biz sevgimizi çok rahat ifade edebilen bir millet değiliz. Bir de erkekler duygularını ifadede zorlandıklarından, onlar için “Seni seviyorum.” demek iyice zor oluyor galiba. Fakat sevgi de mutlu bir evlilik de emek ister. Tabii ki evlilikte kadının tek taraflı olarak emek vermesi yetmez. Erkeğin de gayret göstermesi gerekir.

Erkeğin karısından esirgememesi gereken sihirli söz “Seni seviyorum.”dur. Bunun yanında, yaptıklarını takdir etmesi, iltifat etmesi de karısının hoşuna gider.
Bir gün Hz. Âişe Peygamberimize: “Beni seviyor musun? diye sorar. Peygamberimiz sevdiğini söyleyince bu kez Hz. Âişe: “Bana olan sevgin nasıldır?” diye sorar.
Sevgili peygamberimiz:”Kördüğüm gibidir.” diye cevap verir. Hz Âişe arada bir sevgili eşine: “Kördüğüm nasıldır?” diye sorar; Peygamberimiz de: “İlkgünkü gibidir.” diye cevap verir.
Tabii ki sadece “Seni seviyorum.” demekle erkeğin işi bitmez. O sevgiyi hissettirmesi de gerek. Kadının sevgisini yaşatan şey kocasının ona olan ilgisidir. Kocası onunla ilgilenmiyorsa kadın sevildiğine inanmaz. Kadın ilgi gördüğünde değerli olduğuna inanır. Kendini kocası için değerli görünce onun sevgisinden emin olur.

Kadınların çoğu eşlerinin ilgi eksikliğinden şikâyetçiler. Erkeklerin akşam televizyon veya bilgisayar karşısında zaman öldürüp, onların yüzüne bakmadıklarından dertliler. Bir erkek konuşmak için çok fazla ihtiyaç duymayabilir fakat bir kadın için konuşmak kıymetlidir. Çünkü kadın demek iletişim demek, kadın demek kelime demektir. Konuşmak kadın için sevgi ifadesidir. Kadın eşi ile konuşabiliyor ve bir şeyleri paylaşabiliyorsa kendini değerli hisseder. Bir erkek eşi ile?sohbet etmek için vakit bulamıyorsa o kadın kendini terk edilmiş hisseder. Erkeklerin muhakkak her gün hanımına bir zaman ayırması, ona değer verdiğini ve sevdiğini hissettirmesi lâzım.

Erkek karısı hastalandığı veya doğum yaptığı zaman şefkatle muamele ederse, gün içerisinde bir ara onu dinlerse, davranışları ile karısını düşündüğünü gösterirse, ufak tefek huysuzluklarına anlayışla bakarsa kadın sevildiğine inanır.

Bir hanım “Birgün canım kayısı istedi, eşime telefon açıp söyledim; fakat akşam gelirken kayısı getirmedi. İki gün sonra

getirdi kayısıyı. Çok mutlu oldum. Demek ki iki gün geçtiği hâlde benim istediğim şeyi unutmamış,
almış, demek ki bana değer veriyor, günlerce ben buna sevindim.” demişti.
Kadın sevgi görmediği zaman hırçınlaşır. Erkeğin yaptığı her hareketi sevgiye yorar. “Sevseydi böyle yapardı.” diye. Bu yüzden erkek karısını sevgi konusunda tereddüt içinde bırakmamalı, kadın kocasının sevgisinden emin olmalı.

Peygamberimiz, eşlerine sevgisini gösterirdi. Sevdiğini söyler, yemekte eşinin ağzına lokma koyar, hoşuna gidecek sözler söyler ve değer verdiğini sözleri ile de davranışları ile de belli ederdi.